Aspaldiko!

(Oharra: kontuan hartu atzeratuta neukan idazlan bat dela)

Zer moduz doa kurtsoaren hasiera? Nahiz eta gu oporretan egon, zuek hasi duzue zarete unitate berriak prestatzen, ezta? Suposatzen dut zeri buruz izango den lehenengoa. Oporrari buruz agian? Badaezpada gutun honekin hasi naiz, idazlana aurreratzeko.
Bruselatik idazten dizut, bost egun pasatuko naiz ditut eta. Baina beste leku batean dago nire burua. Pasa den astean ikusi nituen paisai zoragarriz beteta dut "zerebeloa".
Imajina ezazu ikusmira: kostalde lau bat, hondarraz kilometro asko, aurrera begiratu, eta horizontearen marra puzkatzen, mendixka zorrotz bat. Gehitu itzazu hodei grisak zeruan, eta euriaren soinua. Horrela aurkitu genuen Mont St. Michel, ipuin irudi baten bezalakoa (beldurrezkoa agian). Errepidea hartu genuen hara iristeko. Errepide "bakarra" zen, ez soilik zoragarria izateagatik, ez zegoen ibilbide gehiagorik gainera.
Iristean atertu zuen, zorionak  zorionez mendixka primeran ikusteko. Harresiek inguratzen zuten irla, eta sarreratik hasten zen kale eztua eta komertzioaz beteta. Goian, granitozko mendi puntan, abadia. Hori zen gure destinoa helmugara.
Igoeran, kale eztuen zehar, hilerri txiki batekin topatu genuen ginen, etxez inguratuta. Pixka bat gorago, suhiltzaileen etxea zegoen. Etxea deitzen diot beste etxeen bezala etxeak bezalakoa zen eta, ez zeuden zegoen kamiorik, ezta garaje ate handiak ere han. Etxeen teilatuak ikusten diren puntatik hasten ziren abadiaren hormak, zimientoak zehazki. Kontrahorma ikaragarriak ziren horiek, lodiak ez ezik, altuak ere baitziren. Sarrera ordaindu ondoren (nola bestela) barrutik eta kanpotik ezagutu genuen abadia. Labirinto baten hantza zuen, hamaika areto eta bazterraz osatuta zegoen eta. Horrez gainera, goitik ikusten zen paisaia, berriz, ikusteak merezi zuen.